Poëzie

Symptomen

daar staan wat voeten
hier hangt een romp
op tafel ligt een schraal bestaan
te schreeuwen dat ik leef

ik wil het wel geloven
maar ik ben en blijf een twijfelaar

het is hierom dat ik schrijf

Laat los

soms lijkt de wereld groter dan de maan
omdat we haar veraf zien staan
maar niets is minder waar

we zweven

alles in een eigen baan
we draaien om elk-ander heen
en in dit laaien van ons licht

zit geen verschil

we zijn als gas, we zijn van steen
en semantiek van groot of klein
is nutteloos, een slepend been

onevenwicht

Login